Uitgebreid zoeken - Zoekresultaten

Ja. De rapportageplicht rust op de houders van een aanwezigheidsvergunning, deze wordt uitgegeven door de gemeente.

Indien u als vergunninghouder tot het exploiteren van kansspelen (artikel 30 H wet op de kansspelen) over meerdere aanwezigheidsvergunningen beschikt, dan kunt u namens de aanwezigheidsvergunninghouders rapporteren. U stuurt dan u een e-mail naar RMA@kansspelautoriteit.nl met daarin de volgende gegevens:

• U geeft aan dat u gebruik wilt maken van de mogelijkheid om een gezamenlijke rapportage aan te leveren
• Wie de contactpersoon namens uw organisatie is (naam, telefoonnummer en mailadres)
• Een lijst van de aangesloten speelhallen voor wie u de rapportage verzorgt (naam en adres speelhal, naam en adres van de houder van de aanwezigheidsvergunning).

Na ontvangst van de gegevens ontvangt uw contactpersoon de inloggegevens en een wachtwoord voor het gebruik van File Cloud. Via dit kanaal kunt u de rapportage aan ons verzenden.

• Voor de validatie van de gegevens uit de CDB. Dit is een van de manieren om de juistheid en compleetheid van informatie uit de CDB te controleren.
• Voor ons toezicht is het soms nodig om meer gegevens op te vragen dan beschikbaar in de CDB. We vragen dan de gehele dataset op.
• Soms kunnen we gegevens uit de CDB tijdelijk niet gebruiken, bijvoorbeeld door een storing, vertraging in verwerking of de additionele kwaliteitscontroles. Ons toezicht mag hier geen hinder van ondervinden.
• Het doel, de inhoud en het gebruik van de CDB is in de Wet op de kansspelen beperkt. Daarom kan het noodzakelijk zijn om gegevens via een andere route op te vragen. Gegevens worden dan niet opgevraagd op grond van de Wet op de kansspelen, maar op grond van de Algemene wet bestuursrecht (artikel 5.17).

Een aanbieder moet zo snel mogelijk signalen van onmatig deelnemen aan kansspelen of (een risico op) kansspelverslaving herkennen en daarop kunnen ingrijpen. Meestal kan een aanbieder van online kansspelen (vrijwel) onmiddellijk en automatisch ingrijpen. Dit gebeurt via software die signalen automatisch herkent. Ook een medewerker van een speelcasino of speelautomatenhal moet deze signalen zo snel mogelijk kunnen herkennen en, als het nodig is, onmiddellijk kunnen ingrijpen.

Als de aanbieder niet onmiddellijk kan ingrijpen, gaat de Ksa er in beginsel van uit dat de aanbieder binnen een uur het signaal onderkent en vervolgens binnen een uur kan ingrijpen. De aanbieder moet dus in beginsel kunnen ingrijpen binnen in totaal twee uur nadat het relevante speelgedrag zich voordoet. De aanbieder moet kunnen uitleggen waarom hij niet direct heeft ingegrepen.

Signalen kunnen, net als interventiemaatregelen, verschillen in zwaarte. Zie bijvoorbeeld ook artikel 19, eerste lid, Regeling werving, reclame en verslavingspreventie kansspelen. Centraal staat de speler, diens speelgedrag en welke passende interventies nodig zijn om onmatige deelname en kansspelverslaving zoveel mogelijk te voorkomen (artikel 18 Besluit werving, reclame en verslavingspreventie kansspelen). Het spreekt voor zich dat het ene signaal zwaarder kan wegen dan het andere. Bijvoorbeeld: een aanzienlijke toename van de speelfrequentie in een korte tijd, is niet hetzelfde als het eenmalig gebruik van een creditcard. Het gaat om een deskundige beoordeling van een signaal of een combinatie van signalen en een passende reactie daarop.