Vragen n.a.v. Expertmeeting Beleidsregel verantwoord spelen 2024

De draagkracht van de speler moet voldoende aannemelijk zijn. Daarbij kan niet uitgegaan worden van alleen mededelingen van een speler. De informatie over de draagkracht moet voldoende, correct en controleerbaar zijn. Per speler zal maatwerk geleverd moeten worden. Hoe ernstiger de signalen dat er mogelijk sprake is van onmatige deelneming of een risico op kansspelverslaving, hoe strenger een aanbieder moet zijn bij het inschatten van de draagkracht. Twijfel over de draagkracht is reden om deze laag in te schatten en niet om deze ‘omhoog te rekenen’. Desgewenst kan aansluiting worden gezocht bij de wijze van onderzoek naar bronnen van middelen volgens de Wwft.

In de toelichting op de Regeling werving, reclame en verslavingspreventie kansspelen (Rwrvk) (Stcrt 2024 nr. 19648, pagina 34) is opgenomen dat een dergelijk bericht (deze soort pop up) geen interventiemaatregel is. Zie ook: Is een pop up in een online kansspel ook een interventiemaatregel?

Er wordt in de regelgeving geen rangorde toegekend. In het algemeen is de ene indicator niet belangrijker dan de ander. Welke indicatoren van belang zijn, kan per speler verschillen.

Signalen kunnen, net als interventiemaatregelen, verschillen in zwaarte. Zie bijvoorbeeld ook artikel 19, eerste lid, Regeling werving, reclame en verslavingspreventie kansspelen. Centraal staat de speler, diens speelgedrag en welke passende interventies nodig zijn om onmatige deelname en kansspelverslaving zoveel mogelijk te voorkomen (artikel 18 Besluit werving, reclame en verslavingspreventie kansspelen). Het spreekt voor zich dat het ene signaal zwaarder kan wegen dan het andere. Bijvoorbeeld: een aanzienlijke toename van de speelfrequentie in een korte tijd, is niet hetzelfde als het eenmalig gebruik van een creditcard. Het gaat om een deskundige beoordeling van een signaal of een combinatie van signalen en een passende reactie daarop.

Het bereiken van een stortingsgrens is mogelijk een signaal. Het overschrijden van de stortingsgrens is altijd een signaal. Een signaal kan, al dan niet in combinatie met andere signalen, aanleiding zijn voor een interventiemaatregel, maar dat hoeft niet.

Bij gemeenschap van goederen kan de eigendomssituatie en beschikkingsbevoegdheid per geval verschillen. Meer informatie op: Onder welke voorwaarden kan ik trouwen of een geregistreerd partnerschap sluiten?

Als de aanbieder onvoldoende weet over de eigendomssituatie en de beschikkingsbevoegdheid van de speler om een goede inschatting te kunnen maken van diens draagkracht, dan betekent dat een aanbieder zijn zorgplicht moet daarop afstemmen. Zie ook Q&A ‘Hoe schat een aanbieder wat de draagkracht van een speler is?’

Bij een ‘en/of rekening’ kunnen beide partners beschikken over het gehele saldo. Het inschatten van de draagkracht verschilt daarom niet van de inschatting van de draagkracht bij van een speler met een eigen rekening zoals o.a. omschreven in 3.1.12, zesde lid, Beleidsregel verantwoord spelen 2024.

In de toelichting op deze bepaling (Stcrt 2024, 19648) is opgenomen dat deze bepaling dient om bij de speler bewustwording te creëren dat hij zijn geld kan kwijtraken. En hoe hoger de stortingslimiet in zijn account (artikel 3.19d, Regeling kansspelen op afstand), hoe hoger het verlies.

De vraag is op dat moment niet of de speler die hoge stortingslimiet kan betalen, maar of hij zich bewust is dat hij dat geld kan verliezen en of hij ook bereid is dat geld te verliezen. Als de speler wel een hoger bedrag wil storten, maar kennelijk niet wil verliezen, is dat vanuit het perspectief van de zorgplicht een reden om die hogere storting te weigeren. Er is geen verplichting om een hogere storting te accepteren als een speler dat geld niet wil of kan verliezen.

Eenmalige bronnen kunnen niet betrokken worden bij de inschatting van de draagkracht op de langere termijn. Eenmalige bronnen van middelen, zoals een schenking of een erfenis, zijn immers eindig. Voor wat betreft een schenking, erfenis of andere liquide middelen etc.: zie artikel 3.1.12, lid 6, onder f, van de Beleidsregel verantwoord spelen 2024.

Het bereiken van de sessielimiet betekent dat de speler niet verder kan spelen. De speler kan zijn sessielimiet verhogen volgens artikel 4.14, derde lid, Besluit kansspelen op afstand (Bkoa). Het is niet toegestaan dat de aanbieder de limiet verhoogt, ook niet als de speler daarom vraagt.

Er zijn aanbieders die bijzonder hoge sessielimieten toestaan (12 tot 18 uur per etmaal). Wanneer sprake is van een dergelijk hoge speelduur kan dat duiden op onmatig speelgedrag of kansspelverslaving. In de Beleidsregel verantwoord spelen 2024, artikel 3.1.12, vijfde lid, onder h, en de toelichting daarop, wordt in ieder geval een speelduur van 6 uur per etmaal als signaal hiervoor genoemd.